Nasza Ojczyzna, Polska, najpiękniejsza jest w maju. Rodzinne krajobrazy, nasze miasta i wioski strojne są w zieleń młodych liści drzew, krzewów i traw, a wokół nas rozpościera się wielobarwny, śliczny dywan z kwiatów. Obchodzimy majowe narodowe święta: Konstytucji 3 Maja i Święto Flagi w radości wiosennej, wśród bujności życia i nieustannej nadziei. Polska żyje! Aby te święta przeżywać jak najpełniej, musimy zakochać się w Polsce, w jej pejzażach, ludziach, w jej historii, wielkiej kulturze, w jej języku.
Majowe święta kierują nasze myśli do dziejów Ojczyzny – naszej ukochanej Polski. Musimy pamiętać o historii, tradycji i walce Polaków o to, aby nasza Ojczyzna była wolna, aby Polacy byli niezależni w swoich decyzjach politycznych, mogli swobodnie tworzyć polską kulturę, wyznawać wiarę w Boga, a polskie dzieci mogły się uczyć języka polskiego i pięknie śpiewać po polsku. Wielkim etapem tej walki o polskość były dwa wielkie wydarzenia historyczne, które obecnie wspominamy: Konstytucja Trzeciego Maja 1791 roku i odzyskanie przez Polskę niepodległości w roku 1918, równe sto lat temu.
Pod koniec wieku XVIII Polacy zrozumieli, że należy ratować naszą Ojczyznę przed upadkiem i niszczącym działaniem Rosji, Prus i Austrii. W roku 1772 dokonały te państwa pierwszego rozbioru Polski, czyli zagrabiły dużą część naszego terytorium. W roku 1788 został zwołany Sejm, zwany Wielkim, posłowie uchwalili 3 maja 1791 roku konstytucję, która całkowicie reformowała państwo i wyznaczała Polsce nowe drogi wolności.
Konstytucja majowa z roku 1791 obowiązywała tylko dwa lata. Wielkie patriotyczne dzieło reformatorów zostało zniweczone i pokonane przez interwencję wojsk rosyjskich i zdradę wielu Polaków. Polska w roku 1795 ostatecznie upadła. Jednak rocznica uwalenia Konstytucji 3 Maja obchodzona była w czasie zaborów każdego roku. Uskrzydlała rodaków do walki o wolność. Pamięć o tamtych reformach była źródłem nadziei, że Jeszcze Polska nie zginęła! Śpiewano Witaj majowa jutrzenko! Konstytucja jawiła się jak poranne światło rozpraszające mroki niewoli. W roku 1918 zdarzył się cud wolności! Polska znowu była wolna!
Przez cały okres niewoli w XIX wieku Polacy walczyli o wolność naszej Ojczyzny. Oddawali swoje życie, cierpieli w więzieniach i na Syberii za polskie znaki narodowe, za białego orła, za sztandar biało-czerwony, za polski język. Z tym większym szacunkiem musimy się odnosić do tych znaków polskości. Także w tym szacunku przejawia się nasz patriotyzm.
Dzień 3 maja to także święto Matki Bożej Królowej Polski. Bez Jej wsparcia niemożliwe było odzyskanie niepodległości. Maryja, królująca z Jasnej Góry, była i jest Pomocą Nieustanną, potężną Wspomożycielką narodu. Jest Ona także wielkim znakiem polskości.
Ojczyzno moja – Polsko – oto jestem!
Ojczyzno moja – Polsko – bądź pozdrowiona.
Ojczyzno moja – Polsko – unosisz mnie na swojej dłoni
Ku niebu w rodzinnej tradycji, historii i naszej kulturze.
Ojczyzno moja – Polsko – biorę Twoje barwy i sprawy w swoje ręce!
I wołam: chcę Tobie służyć!
Polsko, moja kochana Ojczyzno – oto jestem dla Ciebie!
Kazimierz Ożóg